මගේ නම ශශිකා. මහත්තයා සංජීව. අපිට දුවෙක් ඉන්නවා. මේක දුව නර්සරි යන කාලේ වෙච්ච දෙයක්. දුව යන නර්සරියටම යන ළමයෙක්ගේ අම්මා කෙනෙක් හිටියා එයාගේ නම සුසන්තා. මම ආදරයට කිව්වේ සුසී කියලා. එයාගේ මහත්තයා දමිත්. එයාලටත් දුවෙක් හිටියා.
මේ දවස් වෙද්දී අපේ මහත්තයට මං ගැන තියෙන ආසාව අඩු වෙලා ගහින් තිබුනේ ඒත් එයා ආස කරේ මහත ගෑණූ අයට. එයා පාරේ යද්දි දකින මහත ගෑණූ අය දිහා එයා ඉතා ඕන කමින් බලනවා. විශේෂයෙන් ටයිට් එකට ඇදලා යන ගෑණූ අය දිහා. මාත් එක්ක යන කොටත් එයා බලනවා. මට දුකයි. තව එයා ඒ අය ගැන එක එක දේවල් පවා කියනවා. විශේෂයෙන් එයාලා රෑට ඇදට ගියාම ඉන්න විදිය යට ඇදුම් තියෙන විදිය ගැන රස කර කර කියනවා. වෙලාවකට මටත් හිනහයි. මමත් හිනා වෙවී එයා කියන දේවල් අහන් ඉන්නවා.
ඔය අතරේ නර්සරි ඇරෙනකම්ම මමයි සුසීයි එක එක දේවල් ගැන කතා කර කර ඉන්නවා. පත්තර පවා අපි මාරු කරන් බලනවා. ටික දවසක් යද්දී අපි අපේ පවුල් ජීවිතය ගැන පවා කතා කරන්න පවා පෙලඹිලා හිටියා. ඒ තරම් අපි දෙන්නා කිට්ටු වුනා. ආ . . . . මට කියන්න බැරි වුනා සුසී මහත ගෑණූ කෙනෙක් ඉන 40 ක් විතර ඇති ඒ වුනාට කැත නෑ. ලස්සනට ඉන්නවා. එයා කියනවා එයා එක්සයිසස් කරනවා කියලා. මම සමහර දවසට එයාට විහිළු කරනවා “ඇවිදින කොට පාත්තයෙක් ඇවිදිනවා වගේ” කියලා. අපි දෙන්නා කොච්චර ලංවුනාද කිව්වොත් සමහර දවස්වලට එයා මට කොල් කරලා කියනවා “අපි දෙන්න නම් වැඩ පටන් ගන්න හදන්නේ ඔයාලා තාම නැද්ද ?” කියලා. එහෙම දවස්වලට මම හිනා වෙලා නිකම් ඉන්නවා. සමහර දවස් වලට සංජීව ෆෝන් එක උදුරලා කියනවා “අපිත් සෙට් වෙන්න තමයි හදන්නේ” කියලා.
ඔන්න මගේ මහත්තයගේ උපන්දිනේ ලං වීගෙන ආවා. මට එයාව පුදුම කරන්න හිතුනා. දවසක් මම සුසීගෙන් ඇහුවා “මට මහත්තයගේ උපන්දිනේට තෑග්ගක් අරන් දෙන්න ඔන ඔයා මට උදව් කරනවා නේද?” කියලා. මෙයා කියනවා “මම ඔයාට පන වුනත් දෙන්නම්” කියලා. ඔන්න උපන්දිනේ දවසේ මම සුසීගෙන් ඇහුවා “මට අරක දෙන්න පුළුවන්ද?” කියලා. එයා ඇහුවා "මොකක්ද ?" කියලා. මම කිව්වා “මගේ මහත්තයගේ උපන් දිනේට තෑග්ගකට දෙන්න ඔයාගේ පෑන්ටිය දෙන්න” කියලා. මෙයා කියනවා "ඕක මොකක්ද හලෝ මම දෙන්නම් හැබැයි මගේ මහත්තයට ගිහින් දෙන්න ඔයාගේ එකත් දෙන්න" කියලා. අපි දෙන්නා නර්සරියේ තියෙන පේරන්ට්ස්ලාගේ ටොයිලට් එකට ගිහිල්ලා පෑන්ටි දෙක ගලවලා බෑග් දෙකට මාරු කර ගත්තා. ගෙදර ඇවිත් පෑන්ටිය පෙට්ටියක් ඇතුලේ දාලා ලස්සනට සැර සෙව්වා. (ආ . . . එදා නර්සරියේ ඇරිලා ගෙදර එද්දි පොඩි කොල්ලෙක් ගහපු ජැක් එකක් ගැන පස්සේ කියන්නම්).
මහත්තයා ගෙදර ආවට පස්සේ අපි නිදා ගන්න ගිහිල්ලා මම එයාට තෑග්ග දුන්නා. එයා පෙට්ටිය ඇරල බලපු හැටියෙම “මේක ඔයාගේ නෙවෙයි නේද මේක සුසන්තාගේ නේද?” කියලා ඒක ඉබලා මාවත් ඉබගෙන ඉබගෙන ගියා. ඒ අතතුරේදි සුසී කෝල් එකක් දුන්නා මගේ පෑන්ටිය එයා ඇදගෙන හැඩ බලනවා කියලා. සංජිව “සුසීද කියලා කතා කරන්නේ ?” කියලා අහලා මම “ඔව්” කියනවාත් එක්කම ෆෝන් එක උදුරගෙන උපන් දින තෑග්ගට ස්තුති කරා. එදා රෑ සංජීව වෙනදට වැඩිය ආදරයෙන් මාව තුරුල් කරගෙන සෙල්ලම කරා. ඒ වගේම වෙනදට වැඩිය වෙලාවක් එයා මාත් එක්ක එකතු වුනා. මටත් සතුටුයි. පහුවෙනිදා එයා වැඩට ගියෙත් නෑ පරක්කුවෙලා. මමත් බොහොම අමාරුවෙන් දුව නර්සරි එක්කගෙන ගියා.
සුසී අහනවා “කොහොමද ඊයේ ?” කියලා. මම කිව්වා “අද වැඩට ගියෙත් නෑ” කියලා. එයා කියනවා “එහෙනම් කෙල්ලට ඊයේ දෙන්න ඇති නේද රම්පෙට පොරි ?” කියලා අතින් කරල කිව්වා. එයා කියනවා “දමිත් ඔයාගේ ජංගියට වහ වැටිලා” කියලා. එයා කියනවලු මගේ පෑන්ටිය පෙන්නලා "මේක නම් නියම බනිසක්" කියලා. එයා කියනවා මට “බයේ බෑ උඹ දමිත්ව අල්ල ගනියි කියලා”. මම කිව්වා “එහෙම උඹ අපේ එක්කෙනාව අල්ල ගනින්” කියලා. ඒකට එයා කියනවා ඒකත් මරුළු “හැමදාම එකම කෙසෙල් කාලා දැන් එපා වෙලා, ඉදල හිටලා වෙන කෙසෙල් ගෙඩියනවත් රස බලන්න ඇත්තම් නියමයි” කියල. මම ඇහුවා “ඔයා වෙන කෙසෙල් වල රස බලල නැද්ද ?” කියලා සුසී කියනවා “පිස්සුද හලෝ දමිත්ගෙන් පිට වෙන කෙසෙල් රස බලල නෑහැ”. මම ඇහුවා "දමිත්ට කියලද තියෙන්නේ ?" කියලා එයා කියනවා දමිත් කිව්වලු "එයාට හොද බනිසක් සෙට් කරලම කෙසෙල් වල රස බලන්න" කියලා. මටනම් දමිත්-සුසී ගැනයි පුදුමයි.
ඔය අතර තුරේදී අපේ හස්බන්ඩ්ලා ගජ මිතුරෝ වෙලා. දවසක් අපේ ගෙදර රෑ කෑමකට සුසීටයි දමිත්මයි ආරාධනා කලා. එහෙනම් ඉතිරි ටික ඊලග කොටසින් කියවමු.
0 comments:
Post a Comment